Είχα την ελπίδα πως ο κόσμος μετά την περίοδο covid θα είχε πάρει τον χρόνο να ωριμάσει και κάποια πράγματα θα εξαλειφόταν για πάντα.
Δυστυχώς δεν επαληθεύτηκα, ο ρουφιάνος μένει ρουφιάνος, οι κλίκες όταν παίζουν φράγκα δεν σπάνε με τίποτα και μαγικά κάποιος που δεν έχει τσίπα δεν αποκτά.
Οπότε τελικά τι θα μας μείνει; Βλέπω να μένει μόνο η χρήση σαπουνιού στο πλύσιμο των χεριών και τίποτα άλλο.
Πέρα από την πλάκα όλοι μας ζούμε την κατάσταση δύσκολα, δεν είναι όμορφο να βλέπεις την νεολαία να μην μπορεί να απλώσει τα φτερά της και να χαρεί την ζωή, δεν είναι όμορφο να βλέπεις όμορφες προσπάθειες να σβήνουν, συλλόγους να είναι στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής και απλά να χάνονται κόποι και όνειρα δεκαετιών.
Υπομονή και δύναμη...