Αχ !!!
Σε συνέχεια της ανάρτησης μου εδώ σχετικό link
Επανέρχομαι με κάποιες σκέψεις που μοιράστηκα με φίλους ώστε να μη δημιουργώ παρεξηγήσεις χωρίς λόγο.
1. Οι σχετικές σκέψεις και προβληματισμοί μου έχουν να κάνουν με την "Ποιότητα" της προσφερώμενης εκπαίδευσης, είναι αυτό που γράφω στην προηγούμενη αναρτηση " ένας πολίτης με άδεια οδήγησης ΔΕΝ είναι εκπαιδευτής ΝΕΩΝ ΟΔΗΓΩΝ" το να βαφτίζει μια ομάδα εκπαιδευτή κάποιον την αφορά, μπορεί να είναι εκπαιδευτής της εν λόγο ομάδας σε οτιδήποτε αν το θέλουν.
2. ΔΕΝ μπορώ να δεχτώ είναι να μπαίνουν ετικέτες και να βλέπω "πιστοποιήσεις", "άδειες" κτλ που βάζουν σε κίνδυνο σωματικά ή νομικά τους Εθελοντές και τους γύρω τους.
Όλα τα υπόλοιπα αφορούν τους ίδιους τους Συλλόγους και την ποιότητα του εθελοντικού έργου που θέλουν να προσφέρουν.
Τόσο απλά.
Πχ σε εκπαίδευση εθελοντών για χρήση ασυρμάτου, άκουσα τον εκπαιδευτή να τους μιλάει για τον νόμο του Ohm αλλά δεν τον άκουσα να τους λέει απλά πράγματα
Πχ σε εκπαίδευση εθελοντών για χρήση ασυρμάτου, άκουσα τον εκπαιδευτή να τους μιλάει για τον νόμο του Ohm αλλά δεν τον άκουσα να τους λέει απλά πράγματα
πχ για θόρυβο, παρεμβολές, ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ τα κουμπιά στον ασύρματο κτλ,
με λίγα λόγια τους έκανε "εισαγωγή" στην ύλη των ραδιοερασιτεχνικών εξετάσεων.
2. Από την άλλη όμως ΞΑΝΑΛΕΩ το τι κάνει ο ΚΑΘΕ σύλλογος αφορά τα μέλη του, εμείς κάνουμε τις εκπαιδεύσεις με τον δικό μας τρόπο και θέλουμε να διασφαλίσουμε την ποιότητα της με ISO γιατί έτσι λέμε πως είναι το σωστό,
2. Από την άλλη όμως ΞΑΝΑΛΕΩ το τι κάνει ο ΚΑΘΕ σύλλογος αφορά τα μέλη του, εμείς κάνουμε τις εκπαιδεύσεις με τον δικό μας τρόπο και θέλουμε να διασφαλίσουμε την ποιότητα της με ISO γιατί έτσι λέμε πως είναι το σωστό,
θεωρώ πως μπορούν να βρεθούν και άλλοι τρόποι από τους συλλόγους.
3. Και κάτι τελευταίο ΔΕΝ μας ενδιαφέρει να τις βγάλουμε και να τις μετρήσουμε για να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη (την κεραία),
3. Και κάτι τελευταίο ΔΕΝ μας ενδιαφέρει να τις βγάλουμε και να τις μετρήσουμε για να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη (την κεραία),
στόχος μας ΔΕΝ είναι να το παίξουμε "μάγκες", απλά δείχνουμε έναν από τους τρόπους.
ΥΓ Παραθέτω ένα κείμενο του φίλου Γιώτη Μάκη για να βοηθήσω στην σκέψη κάποιων που μπορεί να μην το έχουν δει
ΥΓ Παραθέτω ένα κείμενο του φίλου Γιώτη Μάκη για να βοηθήσω στην σκέψη κάποιων που μπορεί να μην το έχουν δει
"Εκπαίδευση Ενηλίκων Πολιτικής Προστασίας (α' μέρος)
31 Μαρτίου 2014 στις 6:24 μ.μ.
Στάθηκα τυχερός τα τελευταία χρόνια καθώς ανακάλυψα τυχαία την έφεση μου να διαδώσω γνώσεις επί θεμάτων εκπαίδευσης σχετικών με τις Α’ Βοήθειες και άλλων εξειδικευμένων γνώσεων που αφορούν την πρόληψη, αντιμετώπιση, μα και την αποκατάσταση των συνεπειών των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών.
Το γεγονός της εμπλοκής μου στον τομέα αυτό ήρθε μέσω της επαγγελματικής μου εξέλιξης, με προσανατολισμό την Πολιτική Προστασία.
Εδώ και 14 χρόνια λαμβάνω και αναμεταδίδω γνώσεις σχετικώς και βέβαια, όλα αυτά μέσω της διαδικασίας της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έτσι γνώρισα και αναζήτησα την βελτιστοποίηση μεθόδων εκπαίδευσης με σκοπό πάντα την καλύτερη δυνατή απολαβή και μετάδοση των γνώσεων και των δεξιοτήτων που απαιτούνται ώστε κάποιος που επιθυμεί να ασχοληθεί με τον τομέα αυτό, να το κάνει με τον πιο αποδοτικό τρόπο.
Στη συνέχεια καθώς η εμπειρία μου περί της εκπαίδευσης άρχισε να παίρνει διαστάσεις σημαντικές παρατήρησα μια αλλαγή στη στάση μου, κυρίως ως εκπαιδευτής και διαπιστώνοντας την ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης μου, ως εκπαιδευτής, θέλησα να εμβαθύνω στο πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων ώστε να εξασφαλίσω ένα πιστοποιημένο και επιστημονικώς εμπεριστατωμένο πλαίσιο παροχής εκπαίδευσης.
Θεωρώ πως το ταλέντο του εκπαιδευτή δεν είναι από μόνο του αρκετό ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός της εκπαίδευσης ενηλίκων, καθώς απαιτείται και μια μέθοδος αναγνώρισης του επιπέδου του κάθε εκπαιδευόμενου ενήλικα, ώστε να εφαρμόζονται τεχνικές που θα φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στην περίπτωση της εκπαίδευσης ενηλίκων, σε αντίθεση με αυτή των ανηλίκων ο παράγοντας εμπειρία του καθενός θέτει πολύ εύκολα σε λειτουργία την αμφισβήτηση ως προς τον εκπαιδευτή οπότε και επιβάλλεται πέραν της κατάκτησης της γνώσης που επιχειρείται να μεταδοθεί, αυτή να παρέχεται και με την κατάλληλη μέθοδο ανάλογα με την δυναμική του σώματος των εκπαιδευομένων και του θέματος το οποίο ως γνώση παρέχεται προς απόκτηση.
Οι ενήλικες δεν παρακολουθούν υποχρεωτικά τις εκπαιδεύσεις και βεβαίως συνήθως έχουν ήδη εγκλιματιστεί περί του αντικειμένου της εκπαίδευσης.
Ο εκπαιδευτής, είναι επίσης κάποιος ειδήμων σχετικώς, όμως είναι αυτός που πέραν του επιστημονικού κεκτημένου, πρέπει να αντιμετωπίσει την εκάστοτε δυναμική και με σεβασμό και ευγένεια να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να καταφέρει να εμφυτεύσει γνώσεις, δεξιότητες μα και αλλαγή στάσης στους εκπαιδευόμενους.
Ο εκπαιδευτής ως εκπρόσωπος μιας θεωρίας, μιας τέχνης, μιας άποψης απαιτείται να εμπνεύσει όλους όσοι, οικειοθελώς έθεσαν εαυτόν υπό τον ορισμό του εκπαιδευόμενου και απαιτείται να ικανοποιήσει τις προσδοκίες τους, τη χρήση γνώσης, ευελιξίας και εξάντλησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ταλέντου του περί μεταδοτικότητας.
Αντιλαμβάνεστε ασφαλώς πως ο συνδυασμός, όλων των παραπάνω ιδιοτήτων που επιβάλλεται να έχει κάποιος ως εκπαιδευτής, δεν είναι δυνατόν να θεωρείται τυχαίος και αυθόρμητος.
Πιστεύω πως η εκπαίδευση ενηλίκων ως αντικείμενο μάθησης, είναι από μόνη της μια επιστήμη που συνδυάζει κυρίως την διαχείριση των ανθρωπίνων πόρων με την ψυχολογία και την γνώση, έτσι ώστε γι όποιον την επιχειρεί, να του παρέχονται όλα εκείνα τα εργαλεία ώστε να επιτύχει τον σκοπό της.
Σε αντίθεση με την εκπαίδευση ανηλίκων, δεν επιχειρείται η «δημιουργία» ή η «κατασκευή», αλλά η «αναβάθμιση» και ίσως και η «συντήρηση»."
31 Μαρτίου 2014 στις 6:24 μ.μ.
Στάθηκα τυχερός τα τελευταία χρόνια καθώς ανακάλυψα τυχαία την έφεση μου να διαδώσω γνώσεις επί θεμάτων εκπαίδευσης σχετικών με τις Α’ Βοήθειες και άλλων εξειδικευμένων γνώσεων που αφορούν την πρόληψη, αντιμετώπιση, μα και την αποκατάσταση των συνεπειών των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών.
Το γεγονός της εμπλοκής μου στον τομέα αυτό ήρθε μέσω της επαγγελματικής μου εξέλιξης, με προσανατολισμό την Πολιτική Προστασία.
Εδώ και 14 χρόνια λαμβάνω και αναμεταδίδω γνώσεις σχετικώς και βέβαια, όλα αυτά μέσω της διαδικασίας της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έτσι γνώρισα και αναζήτησα την βελτιστοποίηση μεθόδων εκπαίδευσης με σκοπό πάντα την καλύτερη δυνατή απολαβή και μετάδοση των γνώσεων και των δεξιοτήτων που απαιτούνται ώστε κάποιος που επιθυμεί να ασχοληθεί με τον τομέα αυτό, να το κάνει με τον πιο αποδοτικό τρόπο.
Στη συνέχεια καθώς η εμπειρία μου περί της εκπαίδευσης άρχισε να παίρνει διαστάσεις σημαντικές παρατήρησα μια αλλαγή στη στάση μου, κυρίως ως εκπαιδευτής και διαπιστώνοντας την ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης μου, ως εκπαιδευτής, θέλησα να εμβαθύνω στο πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων ώστε να εξασφαλίσω ένα πιστοποιημένο και επιστημονικώς εμπεριστατωμένο πλαίσιο παροχής εκπαίδευσης.
Θεωρώ πως το ταλέντο του εκπαιδευτή δεν είναι από μόνο του αρκετό ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός της εκπαίδευσης ενηλίκων, καθώς απαιτείται και μια μέθοδος αναγνώρισης του επιπέδου του κάθε εκπαιδευόμενου ενήλικα, ώστε να εφαρμόζονται τεχνικές που θα φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στην περίπτωση της εκπαίδευσης ενηλίκων, σε αντίθεση με αυτή των ανηλίκων ο παράγοντας εμπειρία του καθενός θέτει πολύ εύκολα σε λειτουργία την αμφισβήτηση ως προς τον εκπαιδευτή οπότε και επιβάλλεται πέραν της κατάκτησης της γνώσης που επιχειρείται να μεταδοθεί, αυτή να παρέχεται και με την κατάλληλη μέθοδο ανάλογα με την δυναμική του σώματος των εκπαιδευομένων και του θέματος το οποίο ως γνώση παρέχεται προς απόκτηση.
Οι ενήλικες δεν παρακολουθούν υποχρεωτικά τις εκπαιδεύσεις και βεβαίως συνήθως έχουν ήδη εγκλιματιστεί περί του αντικειμένου της εκπαίδευσης.
Ο εκπαιδευτής, είναι επίσης κάποιος ειδήμων σχετικώς, όμως είναι αυτός που πέραν του επιστημονικού κεκτημένου, πρέπει να αντιμετωπίσει την εκάστοτε δυναμική και με σεβασμό και ευγένεια να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να καταφέρει να εμφυτεύσει γνώσεις, δεξιότητες μα και αλλαγή στάσης στους εκπαιδευόμενους.
Ο εκπαιδευτής ως εκπρόσωπος μιας θεωρίας, μιας τέχνης, μιας άποψης απαιτείται να εμπνεύσει όλους όσοι, οικειοθελώς έθεσαν εαυτόν υπό τον ορισμό του εκπαιδευόμενου και απαιτείται να ικανοποιήσει τις προσδοκίες τους, τη χρήση γνώσης, ευελιξίας και εξάντλησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ταλέντου του περί μεταδοτικότητας.
Αντιλαμβάνεστε ασφαλώς πως ο συνδυασμός, όλων των παραπάνω ιδιοτήτων που επιβάλλεται να έχει κάποιος ως εκπαιδευτής, δεν είναι δυνατόν να θεωρείται τυχαίος και αυθόρμητος.
Πιστεύω πως η εκπαίδευση ενηλίκων ως αντικείμενο μάθησης, είναι από μόνη της μια επιστήμη που συνδυάζει κυρίως την διαχείριση των ανθρωπίνων πόρων με την ψυχολογία και την γνώση, έτσι ώστε γι όποιον την επιχειρεί, να του παρέχονται όλα εκείνα τα εργαλεία ώστε να επιτύχει τον σκοπό της.
Σε αντίθεση με την εκπαίδευση ανηλίκων, δεν επιχειρείται η «δημιουργία» ή η «κατασκευή», αλλά η «αναβάθμιση» και ίσως και η «συντήρηση»."
και συνεχίζει
"Εκπαίδευση Ενηλίκων Πολιτικής Προστασίας (β' μέρος)
31 Μαρτίου 2014 στις 6:22 μ.μ.
Στην δική μου περίπτωση διαπιστώνεται πως όλες οι θεωρίες που αναφέρονται στην βιβλιογραφία σχετικώς, ακουμπάνε στην γενικότερη αντίληψη μου. Θεωρώ δε ασφαλές, ένα πηγαίο συναίσθημα μου, πως σε όλες τις περιπτώσεις αυτό συμβαίνει. Ασφαλώς και ισχύει ότι, ανάλογα με το αντικείμενο της εκπαίδευσης ενηλίκων, κάποιες συγκεκριμένες θεωρίες υποστηρίζουν περισσότερο την επιτυχή έκβαση τους όμως είμαι πεπεισμένος πως υπολειτουργούν και οι άλλες, πάντα.
Πιστός της αρχής του: «η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση» και ως τεχνολόγος, θεωρώ πως, όπως και στη φύση τίποτα δεν συμβαίνει με απολυτότητα, έτσι και στην ανάπτυξη θεωριών περί του, ποια θεωρία θεωρείται ως η αρμοδία, πιστεύω ότι πάντα ο συνδυασμός διαφόρων – ίσως μερικών εξ αυτών- αναλογούν ως οι βέλτιστες εφαρμοζόμενες για την εξασφάλιση του επιθυμητού.
Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω εδώ ένα παράδειγμα:
Το όνειρο της ανθρωπότητας απ την αρχαιότητα να καταστήσει την πτήση εφικτή, πέρασε από την ποίηση στην τεχνολογία. Απ το περιορισμένο όνειρο στην κατάκτηση του διαστήματος, στο οποίο όταν οι άνθρωποι βρεθούν, πλημμυρίζουν φιλοσοφικώς και κατά την διάρκεια της εξέλιξης τους ως χαρακτήρες, αλλάζουν στάση ζωής.
Πρόκειται περί μιας macro διαδικασίας που σε κυκλική εξέλιξη πορεύεται και αλλάζει διαρκώς προς το μέλλον.
Η ενασχόληση μου στην εκπαίδευση ενηλίκων με αντικείμενα αυτά της Πολιτικής Προστασίας, μου έδειξαν ξεκάθαρα πως οι εκπαιδευόμενοι ενώ είναι σχετικοί και έχουν άποψη για όλα σχεδόν τα θέματα, στο τέλος της εκπαίδευσης φεύγουν με κύριο χαρακτηριστικό την αλλαγή στάσης τους. Δυστυχώς η Πολιτική Προστασία είναι ένα απάτητο χωράφι στη Χώρα μας και επίσης ο,τι έχει διαδοθεί ως γνώση, προήλθε κυρίως από έτοιμα πακέτα του εξωτερικού υπό την λογική της άρνησης ανακάλυψης του τροχού.
Ένα απ τα πιο σπουδαία λάθη επ’ αυτού είναι και η αγνόηση της διαφορετικότητας της κουλτούρας μας σε σύγκριση με αυτή του εξωτερικού μα και σε κάποιες περιπτώσεις η αυθαίρετη αποκοπή τμημάτων που θεωρούνται ως μη εφαρμόσιμα στην περιοχή μας και στις ανάγκες μας. Βεβαίως ένα άλλο μέγιστο θέμα είναι και η νοοτροπία μας που μέχρι πρότινος, θεωρούσε το εισαγόμενο και defacto ποιοτικό.
Έτσι όταν στην Γερμανία για πάρεις δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου, απαιτείται να εξεταστείς στην παροχή Α’ Βοηθειών, στην Χώρα μας όταν γίνεται ένα τροχαίο ατύχημα, οι μάρτυρες της σκηνής του ατυχήματος, είτε απομακρύνονται διότι φοβούνται μην μπλέξουν, είτε διότι δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, είτε δυστυχώς αυθόρμητα εμπλέκονται παρέχοντας λάθος Βοήθεια μετατρέποντας το κακό σε χειρότερο.
Ακόμη και σήμερα, δεν υιοθετείται η ανάγκη εισαγωγής του μαθήματος της Πολιτικής Προστασίας, συμπεριλαμβανομένης της ύλης περί Α’ Βοηθειών στην υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ όλοι οι Πολίτες της Ελλάδος συμφωνούν απόλυτα για την ανάγκη αυτή.
Έτσι όταν εξηγείται στους εκπαιδευόμενους ενήλικες ότι είναι τεράστιο λάθος να πλησιάζεις ένα εγκλωβισμένο θύμα σε αυτοκίνητο που μόλις έχει συγκρουστεί, απ το παράθυρο, αλλά πρέπει να προσεγγίσεις από μπροστά ώστε να μην αναγκαστεί το θύμα να στρέψει το κεφάλι που είναι πολύ πιθανό να διατμήσει τον νωτιαίο μυαλό στον αυχένα και να μείνει για πάντα παράλυτο.
Πόσο απλό !
Είναι τραγικό που κάθε φορά που συμβαίνει μια τράκα μπροστά στα μάτια μας, τρέχουν πάρα πολλοί να βοηθήσουν προσφέροντας νερό στον οδηγό απ το παράθυρο, λες και όταν συγκρούονται αυτοκίνητα, αυτό αποτελεί τεκμήριο δίψας για τους επιβαίνοντες!
Οι περισσότεροι ενήλικες εκπαιδευόμενοι σε αντίστοιχα σεμινάρια, έχουν προσφέρει τουλάχιστον μία φορά νερό σε θύμα τροχαίου, πριν καν αυτό βγει ή απεγκλωβιστεί απ το όχημα. Κι όταν εξηγείς τον μηχανισμό της εξόδου απ’ το σοκ που αυτόματα ο ανθρώπινος εγκέφαλος θέτει τα θύματα ακινητοποιώντας τα, τότε κάποιος «φωτεινός εγκέφαλος», κατ’ τα άλλα γνήσιος εθελοντής και φιλάνθρωπος, φροντίζει να «σκοτώσει» τον τραυματία πιο γρήγορα απ’ ότι δεν κατάφερε ίσως η κακιά στιγμή, η λάθος αντίληψη, η λάθος επιλογή, η ατυχία.
Έτσι, προτιμούμε να ψηφίζουμε νόμους, να διδάσκουμε τον αντιρατσισμό για άτομα με αναπηρίες, να κατασκευάζουμε ράμπες στα πεζοδρόμια και κυρίως να ξοδεύουμε ανθρώπινο δυναμικό απ το να μαθαίνουμε σε λίγα λεπτά της ώρας τον τρόπο να μην το προκαλούμε.
Ξοδεύουμε τα πάντα για να αντιμετωπίσουμε μια δασική πυρκαγιά όμως δεν ξοδεύουμε τίποτα για να διδάξουμε πώς να αποφεύγεται αυτή η καταστροφή. Στη Χώρα μας, από στατιστικές αποδεικνύεται ότι το 80% των δασικών πυρκαγιών, οφείλονται στον παράγοντα άνθρωπο, είτε λόγω εμπρησμού είτε εξ αμελείας.
Δεν είναι γνωστό στους πολλούς, πόσο κοστίζει το καύσιμο των Canadair ανά ώρα πτήσης ώστε να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της ανάγκης να εκπαιδεύσουμε με ελάχιστο κόστος ενήλικες καθώς αυτοί αποτελούν το σύνολο των υπευθύνων των δασικών πυρκαγιών.
Αυτοί είναι οι περισσότεροι που θα παραστούν και θα είναι ικανοί να επιχειρήσουν τα πρώτα σημαντικά λεπτά της αντιμετώπισης μιας καρδιακής ανακοπής που σε ποσοστό πάνω από 60% επαναφέρει το θύμα στην πρότερη φυσιολογική του ζωή.
Είναι σπουδαίο να αναβαθμίζεις ανθρώπους που στη συνέχεια θα μορφώσουν και επιμορφώσουν άλλους μαχόμενοι για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, που μέσω της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα αυτής των ενηλίκων, δεν αφορά το οικονομικό κόστος τόσο, όσο τη διαμόρφωση ανώτερων επιπέδων της κοινωνίας μας.
Τελικά, οι εκπαιδευόμενοι στα θέματα της Πολιτικής Προστασίας, λαμβάνουν γνώση, δεξιότητες μα και αλλάζουν στάση επί των εμπειριών τους.
Τα παραδείγματα που μπορώ να επικαλεσθώ είναι τόσα, όσοι περίπου οι εκπαιδευόμενοι που ο καθένας με την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα εκφράζουν ή απλώς κρύβουν ανεπιτυχώς τον εντυπωσιασμό τους για το πόσα λάθη είδαν ή έκαναν σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Εκείνο όμως που είναι εξαιρετικά σπουδαίο, είναι το πόσο πολύ εντυπωσιασμένοι φεύγουν διότι αντιλαμβάνονται πόσο απλό και γρήγορο ήταν να φωτιστούν σε τόσο σοβαρά ζητήματα, όπως αυτό της ζωής και του θανάτου, καθώς επίσης και το πόσο απλό ήταν να αποκτήσουν όλα αυτά τα απλά εργαλεία που τους καθιστούν τόσο άξιους «μάστορες» για ο,τι προκύψει στο μέλλον. Κυρίως, για τους ανθρώπους του στενού οικογενειακού τους κύκλου."